غمگینــَم

مثـل ِ عکسـی در اعلامیــــه ی تـَرحیـــــم !

کـــه "لـــبخنــدش"

دیگــران را  مـی گــریـانـد

آهسته و آرام نه؛

ناگهان برو

مثل گلوله از تفنگ

که تا بخواهی بفهمی

مُخت پاشیده باشد به دیوار!

تنهایی

زمستانِ « سیبِری » است انگار

استخوان می ترکاند لاکردار!

خدایـــــا!

گاهــــی نگاهــــی ، یـــــــادی

باورم نمیشود که دیگر مرا نمیبینی !

جــوجــــه اردک زشـــتـــت شــــدم ؟!

من یه زنم

من فرزندی به دنیا نخواهم آورد

بگذار منقرض شود

نسلِ غمگین چشمانمان

نسلِ دل بستن های یواشکی

نسلِ خیسِِِ گونه هایمان

بگذار منقرض شود

این دردهای سر به فلک کشیده مان

و این دل های شکسته مان !

هـــر روز

می گــذرم

و دســـت تکـان مـی دهــم

بـرای اتــفــاق های خـوبـی کـه

نیفتـاِده از مــن گــذشـتنــد...

زندگی

کلاهت را به هوا بینداز

که من دیگر

جانبازی کردن ندارم.

تو بردی!

وقتـــی مــــــرا" شمــــا " خطابــ میکنی!

یا "خانم"

منــــی که تـا دیــــروزعـــــــــــزیز دلـتـــــــ بودم

درد دارد

درد

تو دور میشوی

من در همین دور می مانم

پشیمان که شدی

برنگرد !

لاشه ی یک دل که دیدن ندارد

هـمـچـون سـاعــت شنی شــده ام

کــه نــفـــس هـای آخــرش را مـیـزنـد

و الـتـمـاس مـیـکــنــد یـکـی پـیـدا شـود و بـرش گــردانـد

مــن هــم

نه !

لـطــفـا بـرم نـگــردانـیـد !

بــُگـذاریــد تــمام شــوم